______W 2001 roku Portugalia zdekryminalizowała posiadanie i konsumpcję wszystkich narkotyków. Zamiast karać skupiono się na redukcji szkód. Przeniesiono instytut do spraw narkotyków i uzależnień z resoru sprawiedliwości do resortu zdrowia Liczba śmierci spowodowanych przedawkowaniem zmalała z czterystu w 1999 roku do dwustu dziewięćdziesięciu w 2006. Dzięki programowi wymiany igieł liczba narkomanów zarażających się wirusem HIV spadła z blisko półtora tysiąca do mniej niż czterystu.
_______ W Polsce od 2005 roku obowiązuje znowelizowana ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Artykuł 62 tejże ustawy nakłada karę pozbawienia wolności do 3 lat na każdą osobę posiadającą substancje psychoaktywne. W wypadku posiadania niewielkiej ilości narkotyków sprawca podlega karze ograniczenia wolności do roku. W 2008 stwierdzono 30, 5 tys. przestępstw z artykułu 62. Jego realizacja kosztowała skarb państwa 79,2 mln zł, pochłonęła 1631337 godzin pracy, czyli 203 917 dni pracy policjantów, prokuratorów, sędziów i kuratorów. Artykuł 62 jest nazywany przez funkcjonariuszy publicznych paragrafem statystycznym ponieważ przestępstwo posiadania narkotyków jest łatwe do przypadkowego wykrycia i poprawia statystyki organów publicznych.
_______ Z badań Instytutu Spraw Publicznych wynika że art. 62 nie jest skutecznym narzędziem w ograniczeniu handlu narkotykami. W Polsce okazjonalni użytkownicy substancji psychoaktywnych traktowani są jako przestępcy. Osoby uzależnione od narkotyków twardych często nie mogą liczyć na pomoc. Ośrodki nie mają pieniędzy na utrzymanie nie wspominając o braku refundacji programów metadonowych. Przykład Portugali, gdzie państwo walczy z narkomanią lecząc, edukując, dając szanse młodym ludziom na naprawę swoich błędów. Jak długo będzie trzeba czekać by polskie władze zrobiły bilans zysków i strat z pięciu lat obowiązywania artykułu 62? Czy wyciągną wnioski z jego nieefektywnego działania?
T.N.
